Het water keert terug,
in eeuwenoude grachten.
Wie zou dat verwachten?
Je stelt aan mijn de vraag,
of ik na dit alles,
bij haar wil blijven hangen,
Ja, zeg ik, vanuit mijn hart,
mijn grootste verlangen.
Denkend aan haar schoonheid,
vol met lieve krachten
Ik geef ook eerlijk toe ,
dat niet alles, mijn hart doet
verzachten. Maar toch haal ik
het mooiste voor de geest;
alles wat tot nu toe is geweest.
De start van het begin,
was toch eigenlijk;
het Halloweenfeest.
Je had toen ook wel door,
dat ik steeds naar je keek.
Gezien wat het van buiten,
maar ook van binnen
met je deed.
Alleen die warme blik!
Had je er toen verder,
geen aandacht aan besteed?
Mijn gedachte, die loog,
keek ik naar je lichaam,
dat sensueel bewoog.
Dwarrelende zinnen,
vormden automatisch
mijn liefdesbetoog.
Ik wilde met je praten,
en dansen wou ik ook.
Seconden en minuten
waren verstreken,
Terwijl wij elkaar,
daar maar bekeken,
waren we niet naar elkaar toe
getreden.
En aan het einde van de
avond, met kijken zonder
kansen, had ik graag
met jou willen dansen!
Maar ik was van jou bezeten.
Dat er niets zou gebeuren,
zou niemand kunnen weten!

Refrein:
Hé schat? Hoe je werkelijk bent?
Of hoe je daar gedroeg?
Die nachstilte, nachtstilte,
zei genoeg! Zei genoeg!
En dat jij de ware bent
en voor altijd van je hou!

Ik bleef verward
na die start 
en vanaf dat moment 
bleef ik denken
aan jou schat.
Ik kwam er later achter
dat jij bij Susan in de klas
zat. Was dat de juiste kans?
Op zoek naar contact,
om daar goed mee om te gaan
Dus keek ik elke dag
of ik jou on-line 
in mijn lijst had staan.
En zo ging het voort;
Op onze manier,
ja, zo ongestoord.
Buiten de lessen,
geen echte gesprekken,
zodat wij elkaar in het echt
niet echt erg goed kenden.
Maar wel op msn,
de bekende, alle liefdestermen
naar elkaar toe verzenden.
Ik ging met m’n vrienden
enthousiast op de fiets
in de nacht naar je huis.
Je zat daar verschrikt
voor de buis,
toen ik jou vertelde
dat ik voor je huis stond.
Ik had geen idee,
waar ik echt aan begon.
Ik wou alleen genieten
van de werkelijke liefde.
Ik vertelde toen aan jou
wat mijn hart bedoelde.
Ik begreep je verwarring
toen ik jouw lippen voelde.
Je zag het niet voor ogen
om na die ene keer,
jongens  zo dichtbij te
laten komen.
Maar niets wist ik meer,
alles was kwijt,
want jij was het meisje
van mijn dromen.

Misschien lag het aan die tijd.
Maar in die tijd was ik
de tijd weer effen  kwijt.
En ik zong:
Refrein:
We bleven goede vrienden,
Want dat leek mij toen het beste.
Ik wilde niets meer met de liefde,
want dat gaf alleen ellende.
Toen brak de dag aan 2006,
De Zwolse Kunstbende;
In die tijd werd ik bedreigd,
En het thema was“Extreem”,
Dus ik ging daar over rappen.
Ik stelde aan je voor,
of je mij wou representen.
Je zei, dat is okee,
En nam Nathalja met je mee!
Deze keer werd er meer gepraat
en gestaard naar elkaar.
De manier, waarop je lichaam straalde.
De lach op jouw gezicht,
toen ik de tweede prijs behaalde!
Zeven dagen later,
toen jij aan mij verklaarde.
Het gevoel, die je tijdenlang bewaarde,
dat je nog steeds van me hield.
Om nu te zeggen,dat mijn hart.
Ja, hetzelfde vertaalde.
Ja, een aantal problemen,
die zich nu herhaalde,
Ik was dan ook wel blij,
dat men ons, aanvaardde.
De rivier strtoomde voort,
op onze manier,
Ja, nu hoe het hoort!
Haar nooit betrapt,
op een vleugje jaloezie.
Dat is ook niet nodig,
Want het meisje is zij,
dat ik met liefde beschrijf,
in mijn poëzie.
Veel meisjes, die ik zie.
Maar een meisje zoals jij?
Die is er verder niet!
Refrein:
"Nachtstilte"